Niamh Fisher-Black kroont zich tot eerste wereldkampioene U23 in geschiedenis

Niamh Fisher-Black kroont zich tot eerste wereldkampioene U23 in geschiedenis

“Herinnering om te koesteren”

24/09/2022

Tijdens het wereldkampioenschap voor vrouwen werd een wedstrijd in de wedstrijd gereden. Er was namelijk ook een wereldtitel U23 te winnen. Niamh Fisher-Black eindigde twaalfde in de uitslag bij de elite en was zo de beste belofte, waarmee ze zich de allereerste wereldkampioene bij de U23 mag noemen. “Het voelt toch wat bitterzoet aan. Enerzijds heb ik het gevoel dat er misschien nog meer in zat bij de elite. Anderzijds mocht ik toch een wereldkampioenentrui aantrekken. Met mijn familie en vrienden erbij is dat een herinnering om te koesteren”, aldus de 22-jarige Nieuw-Zeelandse. 

Gekoppelde rensters: Niamh Fisher-Black

Niamh Fisher-Black kleurde mee de finale. Op de laatste passage van de Mount Pleasant kon ze nét niet aanhaken toen een vijftal met Ashleigh Moolman-Pasio, Elisa Longo-Borghini, Cecilie Uttrup Ludwig, Liane Lippert en Kasia Niewiadoma versnelde. Uiteindelijk deed ze meer dan haar beurten in de achtervolgende groep met ook nog haar Team SD Worx-ploeggenoten Lotte Kopecky en Marlen Reusser om alles terug samen te brengen. 

Fisher-Black: “Het was belangrijk dat we bleven ronddraaien. Het schoot even door mijn hoofd dat mijn ploeggenoten van Team SD Worx er ook bij waren. Ik keek rond en zag dat er geen andere U23 rensters aanwezig waren, dus ik wist dat het een goede zaak was als ik vol aan de bak ging. Het was een win-win-situatie.” 

De acht achtervolgsters konden op een kilometer voor de streep weer aansluiten bij de vijf aanvalsters. De Nieuw-Zeelandse renster zou uiteindelijk als twaalfde finishen. “Mijn focus lag in de eerste plaats bij de elite wedstrijd”, duidt Fisher-Black. “Ik wilde daar een zo goed mogelijk resultaat neer zetten en geen kansen verkijken omdat ik te gefocust zou zijn op een mogelijke wereldtitel bij de U23. Ik mag tevreden zijn met mijn wedstrijd, maar toch voelt het bitterzoet aan. Mijn sprint was niet zo goed. Ik eindig slechts als twaalfde bij de elite, maar win toch nog altijd een regenboogtrui. Dat maakt het ook weer speciaal.” 

Fisher-Black doelt op het moment in de laatste kilometer waarop ze samen met Annemiek van Vleuten en Juliette Labous aansluiting maakte met de kop van de wedstrijd. “Ik zag Annemiek gaan en twijfelde een seconde. Ik zat in de juiste positie, maar had haar move nooit verwacht. Ik had haar al de hele dag zien werken. Ik had nooit gedacht dat ze nog voor de zege zou rijden. Ik denk zelfs dat ze dat zelf ook nooit meer had verwacht. Ze zag echter een kans én greep die met beide handen.  Ik had moeten mee springen, maar dat is natuurlijk makkelijk gezegd achteraf. Het gaat om een split second beslissing, maar that’s racing. De mogelijkheden zijn er altijd. Je moet ze alleen zien en proberen te grijpen op het juiste moment.”

“Dat ik me tot allereerste wereldkampioene U23 kroon, is een herinnering om te koesteren”, vervolgt Fisher-Black. “Zeker omdat dit het dichtste WK bij huis is dat ik ooit zal hebben in mijn carrière. De cultuur en gebruiken van Australië voelen heel vertrouwd aan. Om dan zo hard aangemoedigd te worden door al mijn familie, vrienden en kiwi’s langs de weg… Het voelde een beetje als een thuiswedstrijd. Dit is dus zowel een ontlading als een verrassing. Nog maar zes weken geleden brak ik mijn sleutelbeen. In de Vuelta heb ik echt afgezien en liep het voor geen meter. Ik twijfelde om af te reizen naar dit WK en wist totaal niet wat te verwachten van deze wedstrijd. Ik ben blij dat ik het toch gedaan heb”, besluit de kersverse wereldkampioene U23 met een glimlach.

Lees ook

Your browser is out-of-date!

Update your browser to view this website correctly. Update my browser now

×